توضیحات

جوشکاری از روش‌های مرسوم است و عموماً برای اتصال بین فلزات استفاده می‌شود. از طریق جوشکاری می‌توان حرارت بالایی ایجاد کرد که عمل ذوب شدن به راحتی صورت بگیرد. این فرایند در صنعت بسیار پرکاربرد است و برای جوشکاری با گاز نیاز به یک گاز قابل احتراق و اکسیژن داریم تا بتوان فرایند را به طور کامل انجام داد. در این میان جوشکاری کاربیت یکی از روش‌های جوشکاری به شمار می‌رود. برای انجام آن به سوخت یک گاز با اکسیژن نیاز داریم و از طریق آن انرژی مورد نیاز جهت ایجاد حرارت بالا در فلزات فراهم می‌شود. جوش کاربیت، نوعی سوختن اکسیژن با گاز است و از طریق آن می‌توان انرژی لازم را ایجاد کرد تا دمای ذوب برای فلز فراهم شود. در این نوع جوشکاری گاز سوختنی مورد نظر با اکسیژن به مقدار تعریف شده تعیین و ترکیب و سپس وارد واکنش می‌شود. در سر مشعل انرژی حاصل شده جمع و گردآوری می‌شود.

مزایا و معایب جوشکاری کاربید

استفاده از گاز کاربیت در جوش کاربیت مزایای بسیار زیادی دارد. با این گاز می‌توان فرایند جوشکاری را به سادگی انجام داد و برای جوش ورق‌های نازک و لوله‌های نازک از آن استفاده کرد. لوازم مورد نیاز برای این جوشکاری کاملاً ارزان و قابل حمل می‌باشند و نیازی به تامین برق نیست. گاز کاربیت برای ساخت قطعات به طور گسترده به کار می‌رود و گرم و سرد شدن آن آهسته صورت می‌گیرد. این نکته هم قابل ذکر است که گاز کاربید و استفاده از آن برای جوشکاری دارای یک سری محدودیت‌هاست. برای مثال سرعت آن کم است و باقیماندن روانساز در لابلای درزها باعث می‌شود تا سریع‌تر خوردگی روی بدهد. دود حاصل از آن زیاد است و نیاز به دستگاه تهویه مناسب در محیط دارید. از آنجایی که این روش برای تمامی فلزات قابل استفاده نیست باید به نوع فلز توجه داشته باشید.

دستگاه‌ها دارای ساختاری ساده و قیمت مناسبی هستند. کاملاً سبک‌اند و می‌توان آنها را در هر محلی منتقل کرد. با این دستگاه‌ها می‌توان امکان لحیم کاری داشت. درجه رقت دستگاه جوش کاربیت بسیار پایین است و می‌توان برای جوش دادن و اتصال ورقه‌های نازک از آن استفاده کرد. درباره معایب این محصول باید بگوییم که دستگاه جوش برای تمامی فلزات مناسب نیست و به دلیل حرارت بیش از حدی که دارد احتمال خطر انفجار در آن وجود دارد. سرعت دستگاه جوش پایین است و ممکن است زمان جوشکاری افزایش پیدا کند.

گازهای مناسب جوش کاربیت

از میان گازهای موجود گاز استیل جزء گازهایی محسوب می‌شود که شرایط بالایی دارد. بیشتر دستگاه‌ها از گاز استیلن استفاده می‌کنند. این گاز از مواد اولیه کاربیت کلسیم و سنگ حاصل شده که خود آنها ترکیبی از اکسید آهک و کک می‌باشند. می‌تواند با آب واکنش دهد و آن را جذب نماید. با رسیدن مقداری آب به کلسیم کاربیت گاز استیلن آزاد می‌شود. قابل ذکر است که گاهی گازهایی مانند گاز متیل و گازهای طبیعی امکان استفاده در دستگاه را دارند. گازهای اشاره شده دارای گرمای کمتری نسبت به استیلن هستند. بیشتر برای لحیم کاری که به گرمای کمتری نیاز دارد از گازهای متعدد استفاده می‌کنند.

لوازم مورد نیاز برای جوشکاری کاربیت

در مورد لوازم و تجهیزات اولیه برای جوش کاربیت باید بگوییم که عبارتند از:

رگلاتور: رگلاتور که همان تنظیم کننده فشار است دارای انواع متفاوت می‌باشد و برای فشارهای مختلف ورودی و خروجی طراحی شده است. رگلاتورها دو نوع فشارسنج دارند که یکی از آنها برای نمایش دادن فشار داخل مخزن و دیگری برای نمایش فشار گاز خروجی استفاده می‌شود.

مشعل‌ها: وظیفه مشعل در جوشکاری این است که یک حجم معین از گاز سوختنی را با اکسیژن ترکیب نماید و سپس آن را به سمت نازل هدایت کند. با این کار می‌توان شعله مورد نظر برای جوشکاری را فراهم نمود. دارای سه جزء اصلی لوله، دسته مشعل و شیرهای تنظیم گاز سوختنی و اکسیژن است. علاوه بر موارد گفته شده تجهیزات دیگری مانند شلنگ هوا برش، دیگ کاربیت، کپسول‌های گاز اکسیژن، سرپیک برش برای برش کاری، سرپیک جوش برای جوشکاری و مانومتر مخصوص اکسیژن اشاره کرد.

جوش کاربیت تنگستن

در جوش کاربیت پوشش دهی کاربیدهای ذوب شده، کاربید تنگستن با جوشکاری همجوشی گازی یکی از متداول ترین فرآیندهای سخت کاری در جهان است. این فرآیند جوشکاری ما را قادر می سازد تا پوشش های بسیار مقاوم در برابر سایش را در حرارت کم (و اعوجاج) اعمال کنیم. پوشش کاربید تنگستن برای ایجاد سطوح مقاوم در برابر سایش و غیر لغزنده استفاده می شود. بنابراین این پوشش برای افزایش نیروهای گیره و اصطکاک ایده آل است. پوشش کاربید تنگستن ترکیبی ایده آل از یک سطح کاربید مانند با چقرمگی فولاد است.

با تغییر پارامترهای پوشش و پرداخت بعدی، سطوح لغزنده اضافی با مقاومت بالا در برابر سایش ساینده ایجاد می شود. ساختار سطح متخلخل حفظ عالی روان کننده ها را تضمین می کند. به دلیل بی اثری شیمیایی بالای کاربیدها، دفع مواد اضافی حاصل می شود و از تشکیل جوش سرد جلوگیری می کند. بنابراین، پوشش‌های کاربید تنگستن روی لبه‌ها و سطوح با تنش بالا، به عنوان مثال. در قالب های اکستروژن سرد، قالب های آهنگری یا ابزارهای خمشی، می توانند عمر ابزار را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.

فولادهای نرم، خاموش شده و تمپر شده یا سخت شده را می توان پوشش داد. فولادهای سخت شده سختی خود را از طریق عملیات نزدیک به دمای اتاق حفظ می کنند. لایه های خود نگهدار با ضخامت تا حدود. 80 میکرومتر، سختی لایه تا 1200 HV (معادل بیش از 72 HRC) و استحکام چسب عالی عمر پوشش طولانی را تضمین می کند. جدا کردن یا منفجر کردن پوشش در صفحات ممکن نیست زیرا کاملاً با مواد پایه ترکیب می شود.

سخن پایانی

همانطور که اشاره کردیم جوشکاری کاربید به عنوان یک فرایند اساسی در صنایع مختلف به شمار می‌رود. در این روش گاز سوختنی با اکسیژن ترکیب می‌شود. انواع جوشکاری کاربیت عبارتند از؛ جوشکاری کاربیت با شعله مستقیم، جوشکاری کاربیت با شعله غیر مستقیم و جوشکاری کاربیت با سیم جوش که هر کدام دارای یک سری تفاوت‌ها با یکدیگر هستند. به عنوان مثال در روش جوشکاری کاربیت با شعله مستقیم از شعله مستقیم بر روی گاز کاربیت و اکسیژن برای ذوب فلزات استفاده می‌شود و عموماً برای فولاد، آهن، آلومینیوم و مس مناسب است. در جوش کاربید با شعله غیر مستقیم از شعله غیر مستقیم برای گاز با اکسیژن استفاده می‌شود و برای جوشکاری فلزات ضخیم با قطعات حساس مناسب می‌باشد. در جوش کاربیت با سیم جوش نیز همانطور که از نامش مشخص است از سیم جوش برای پر کردن حوضچه مذاب استفاده می‌کنند و برای جوشکاری فولاد، آهن، آلومینیوم و مس استفاده می‌شود.